Column: Van meubilair tot mindset: bouwen aan gelijke kansen

Voor de kinderen in deze groep is het vaak zo vanzelfsprekend dat iedereen erbij hoort. We leren ze dat dit niet altijd zo is en praten over hoe we hier zorg voor blijven dragen.

Terug naar ovezicht

Het is maandagochtend, ik fiets door de polder naar school. Na weken brainstormen, moodboards en schuiven, gebruiken we het nieuwe meubilair. De gezichten van de kinderen die normaal aan een lagere tafel zitten zijn prachtig, iedereen zit nu aan tafels van gelijke hoogte. In de aula zijn werkplekken ingericht waar kinderen met elkaar kunnen leren.

Onderweg denk ik aan de mailtjes over een paar leerlingen die extra zorg nodig hebben. In gedachten zie ik onze ochtendkring voor me, waarin we starten met de vraag: “Hoe voel je je vandaag en hoe komt dat?” en denk na over hoe ik hen kan ondersteunen. Op die manier beginnen we de dag met aandacht voor elkaar.

Dankzij de meewind en mijn elektrische fiets kom ik vroeg aan. Dat is handig, want de Phonak, het apparaat dat mijn stem versterkt voor een leerling met gehoorondersteuning, moet worden opgeladen. Ik maak plek voor de tolk die hem dagelijks ondersteunt met gebarentaal.

We zijn een nieuw thema gestart, het ontwerpen van een ‘Nieuwland’, een project waarin ook het thema kansengelijkheid centraal staat. We praten en filosoferen hierover. Voor de kinderen in deze groep is het vaak zo vanzelfsprekend dat iedereen erbij hoort. We leren ze dat dit niet altijd zo is en praten over hoe we hier zorg voor blijven dragen.

De dag begint, de kinderen komen binnen en gaan in de kring zitten. Gelukkig zie ik bij iedereen ontspannen gezichten. Ze hebben, net als ik, zin in vandaag!

Na een leerzame dag, is er een teambespreking waarin Stichting Leergeld Alkmaar een voorlichting geeft. Wat is het goed om te merken dat er steeds meer initiatieven zijn om kansengelijkheid te bevorderen. En wat is het bijzonder dat we hier elke dag samen aan mogen werken.

Birgit de Jong-van Mierlo
leerkracht
De Bonte Mol

Andere verhalen