Als een kind zich gezien en gehoord voelt in de klas, kunnen ze groeien. Een school is dan een tweede thuis. Daar gelooft Rian Schuitemaker, intern begeleider op De Vaart, heilig in.
“Als intern begeleider ben ik gefocust op het welbevinden van een kind. Dat is een vereiste om tot leren te komen op school en daar is de thuissituatie een belangrijk onderdeel van”, licht Rian toe.
“Om een voorbeeld te noemen: na de val van het regime van Assad was het feest bij het ene gezin, terwijl er bij een ander kind thuis onzekerheid ontstond. Hoe gaan we daarmee om en hoe ondersteunen we het kind en de ouders? Dat staat bij ons centraal. Onze kinderen kennen elkaars levensverhaal, zodat ze daar onderling rekening mee kunnen houden. Elk verhaal doet ertoe en het mag bij ons allemaal naast elkaar bestaan.”
De Vaart werkt samen met een groot ondersteuningsteam. Een gedragsspecialist, een jeugdhulp-werker, onderwijsassistenten en een jeugd- en gezinscoach van de gemeente. “Zo kunnen we met een heel team meedenken”, vertelt Rian. “Hier krijgen we volop de ruimte voor - zowel financieel via de overheid als vanuit onze directie.”
Het team van De Vaart denkt altijd vanuit de mindset van inclusiviteit. “We zeggen nooit bij voorbaat ‘nee’ tegen een zorgvraag: we onderzoeken altijd of we kunnen bieden wat nodig is. Op De Vaart stromen kinderen van Nexus terug in het regulier onderwijs en verwelkomen we kleuters die nog niet zindelijk zijn.”
“Want tussen ‘ja’ en ‘nee’ zit heel veel”, stelt Rian. “Als het gaat om zindelijkheid, kijken we samen met de ouders naar een oplossing. We beginnen met ochtendjes van een paar uur en sturen ze regelmatig naar het toilet. Ouders staan paraat voor als er toch een ongelukje gebeurt. Als ochtenden op school goed gaan, krijgt een kind zelfvertrouwen en is het in no time zindelijk.”
Als er een kind met een zorgvraag op De Vaart aangemeld wordt, zorgt Rian dat ze het gezin leert kennen. “Hoe beter we de situatie goed begrijpen, hoe beter we kunnen helpen. Als we complex gedrag zien bij een kind, betekent dat eigenlijk altijd dat ze hulp nodig hebben - op wat voor manier dan ook. Als we dat bieden, komt er vaak weer ontspanning.”
